25 jaar

De meest recente groepsfoto.

       

Het jubileumconcert vindt plaats op donderdag 4 november 2021 in theater Swanla in Zevenhuizen.

Shantykoor Het Kraaiennest    bestaat in 2020 25 jaar

Vanaf 10 november 2019 zal shantykoor Het Kraaiennest een jaar lang uitgebreid het 25-jarig jubileum vieren. Er zouden optredens plaatsvinden, onder andere in de verschillende verzorgingstehuizen in Zuidplas, er werd gewerkt aan een benefietvoorstelling, het koor zou een weekeinde ergens in Nederland verblijven, gecombineerd met enkele optredens. En…. aan nog een paar andere verrassingen werd hard gewerkt.

De aftrap was op 10 november 2019, tijdens de jaarlijks familie- en donateursdag.  Het is weer een bijzondere muziekmiddag geworden, waarbij het koor niet alleen werd begeleid door het eigen combo, maar ook nog door enige muzikanten van elders. 

Op zondag 15 november 2020 stond de ‘afsluitende’ happening gepland in de theaterzaal van Dorpshuis Swanla in Zevenhuizen. Naturlijk weer ter gelegenheid van de jaarlijkse familie- en donateursdag.

Dit was de aanvankelijke tekst. Maar door de maatregelen rondom het coronavirus is er al het een en ander veranderd. Het geplande shantyfestival op 23 mei is niet doorgegaan. Op 4 en 14 november 2021 staan er nu activiteiten op de agenda. Zie de homepage. 

Hierna een serie artikelen over het ‘wel en wee’ van shantykoor Het Kraaiennest. Wat is er zoal gebeurd is de afgelopen 25 jaar. Deze artikelen zijn vanaf januari 2020 verschenen in de digitale Nieuwsbrief 25 jaar shantykoor Het Kraaiennest.

 

1.    25 jaar shantykoor Het Kraaiennest. Hoe het allemaal begon.

Het begon allemaal in het najaar van 1995, aan de bar in Dorpshuis Swanla in Zevenhuizen (ZH). Enkele mannen, enthousiast geworden door de shantykoren die ze hadden gehoord bij de Wereldhavendagen in Rotterdam,  besloten toen om zelf ook zo’n koor op te richten. Dat idee sloeg aan, want binnen de kortste keren waren er 20 leden.

Vanaf dat moment ging het crescendo, om een toepasselijke term te gebruiken. Het ledenaantal groeide en groeide, er kwamen optredens, een professionele dirigent werd aangetrokken, cd’s werden opgenomen en er werd zelfs een bus aangeschaft die ‘gedoopt’ werd met de naam ‘Halluf 4’. Verder werd met vooruitziende blik al vroegtijdig de domeinnaam www.shantykoor.nl  vastgelegd, en daarvan heeft het huidige koor nog altijd veel plezier.

Dit is de eerste aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor

Het Kraaiennest.

——————————————————————————————————————–

2.    25 jaar geleden: de eerste repetities

Als er tegenwoordig bij Het Kraaiennest wordt gerepeteerd, op de vaste donderdagavond, is dat het resultaat van heel wat werk. De mannen van het geluid zetten alles nauwgezet klaar, er staan stoelen voor het combo, de dirigent zoekt op zijn i-Pad op wat er geoefend gaat worden, en welke shantyman bij welk liedje de solo-partij voor zijn rekening neemt. Dat was eind 1995 wel even anders. Het allereerste begin, muzikaal gesproken, waren de bandjes met zeemansliedjes die beheerder Harm Hessels van het Dorpshuis op hoog volume placht af te spelen.

Het shantykoor dat mede daaruit voortkwam, gebruikte diezelfde bandjes als basis. Kees Wiggers, die er vanaf het vroegste begin bij was, vertelt: “Er werd afgesproken dat we op donderdagavond zouden gaan oefenen, en dat deden we in de soos, wat nu de bibliotheek is.”

“Je moet je voorstellen: er werd in die tijd nog druk gerookt. Dus daar stond je dan, lage ruimte, slechte ventilatie, met een vierkant bakje waarin de versterker zat, een cd-speler, de bandjes, en dan werden er liedjes nagezongen”, zegt hij, “En zo zijn dus de eerste grondbeginselen neergelegd voor Shantykoor Het Kraaiennest.”

De oerversie van het koor telde een man of 15. Kees: “We hebben die eerste tijd gigantisch gelachen, want het was toch een soort eerste kennismaking. Het enthousiasme was heel groot, we werden altijd warm ontvangen hier in het Dorpshuis. En nee, een dirigent hadden we nog niet. We zongen gewoon onder elkaar. Ik had ooit in een knapenkoor gezeten, er was er nog zo een, maar veel meer ervaring was er toen nog niet!”

Dit is de tweede aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest.

——————————————————————————————————————–

3.     25 jaar geleden: het eerste optreden

Het allereerst optreden van Het Kraaiennest was op vertrouwd terrein: Swanla. Schipper Jan Sleeuwenhoek, die er vanaf het begin bij was, vertelt: “De Kleine Trompetter had er een uitvoering, en daar zongen wij ook, en wel meteen voor een volle zaal. In Zevenhuizen was nooit eerder een shantykoor geweest, en het was daarom een heel verrassend optreden voor de mensen hier. We kregen een daverend applaus, en hadden dus meteen succes!”.

Het koor bestond op dat moment nog maar een paar maanden, en was een man of 20 groot. Maar het had al een hele evolutie doorgemaakt. Jan: “In het begin zongen we eenstemmig en zongen we met bandjes mee. Dus iedereen brulde zo hard mogelijk.” Maar daarin was verandering gekomen door het aantreden van dirigente Margré van Gestel, die onder andere meerstemmigheid introduceerde en onder wier leiding shantymannen de solopartijen gingen zingen. Ook was er een klein combo met een accordeonist en een gitarist.

Was dat eigenlijk niet eng, zo’n eerste optreden? Jan Sleeuwenhoek: ‘Nee joh, het was juist hartstikke leuk. We waren nog maar net begonnen en traden al gelijk voor zo’n hele volle zaal op. Dat was wat hoor!”

Wie een idee wil hebben van de liedjes die toentertijd werden gezongen, heeft een aardige steun aan een krantenknipsel van de vroege herfst van 1996, waarin een optreden van het koor bij het Oogstfeest in Zevenhuizen wordt aangekondigd. De zeven (!) liedjes die ten gehore werden gebracht, worden alle zeven genoemd. En raad eens wat? We zingen ze allemaal nog: Blow the man down, Ameland, Mingulay Boat Song, om er eens een paar te noemen, een hele generatie fans van het Kraaiennest heeft ze gehoord. En hoort ze nog steeds!

Dit is de derde aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor  Het Kraaiennest


4. 1996: Een echte vereniging met een echt bestuur


De enthousiaste mannen die in 1995 aan de wieg stonden van ons shantykoor begrepen al snel dat enige orde wel van belang was, al was het maar om de continuïteit te waarborgen.

En dus werd in 1996 een hele belangrijke ledenvergadering gehouden. Daar gebeurde het volgende: “Ondergetekenden, in vergadering bijeen op 10 oktober 1996 in het Dorpshuis te Zevenhuizen, besluiten:

  1. Op te richten de Vereniging “Shantykoor ‘t Kraaiennest”,
  2. Vast te stellen de navolgende statuten:

waarna 18 artikelen, voor een groot deel weer onderverdeeld in sub-artikelen, volgden.

Daarmee was de structuur van ons koor, zoals we die nu ook nog kennen, een feit. Zoals in een verslag van de vergadering over de statuten staat: “U hoeft ze niet, zoals de teksten voor de shanties, uit het hoofd leren. Wel dient ieder lid van ons koor ernaar te handelen.”

De vereniging had ook een bestuur nodig, en dat kwam er, met Harry de Jong als voorzitter, Jan Nadorp als secretaris, Peter Abbekerk als penningmeester en Harm Hessels en Henny Poot als leden. Dat de vereniging een gezonde financiële basis had, blijkt uit het batig saldo van dat moment: 4.453,72 gulden.

Waar ging die belangrijke ledenvergadering van eind 1996 verder over? Over het ledenbestand bijvoorbeeld, op dat moment 25 man groot. Groot zat, liever geen verdere groei, aldus de toenmalige voorzitter. Mochten er onverhoopt tóch nieuwe leden bijkomen, dan vond de voorzitter, blijkens een tot nadenken stemmende passage in de notulen, dit: “Bij toekomstige stemmingen over toelatingen zal er nooit meer in het bijzijn van betreffende aspirantleden worden gestemd.”

De vergadering stemde hiermee in.

Dit is de vierde aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

——————————————————————————————————————–

5. 1997. Eerste buitenlandse reis naar Ierland

Waar komen de volgende regels uit? “Reeds om 4 uur ’s ochtends werden D. en H. gewekt en door de directrice persoonlijk in bad gedaan. Nadat beiden een schone Pamper hadden gekregen, konden ze zich zelf aankleden, omdat het verdere krasse baasjes zijn.”

De regels komen uit het ‘Reisverslag Ierland’, gaan over twee kennelijk op leeftijd zijnde Kraaiennesters en zijn geschreven door een koorlid dat zich voor de zekerheid maar van het pseudoniem “Vakantieman” had voorzien. Inderdaad, tot de aardiger tradities van het Kraaiennest behoren de reisjes die het koor in de loop der jaren naar binnen- en buitenlandse bestemmingen heeft gemaakt, waarvan een van de eerste tripjes, die naar Ierland in september 1997, al helemaal met ere mag worden genoemd.

Zeggen dat de koorleden nogal naar die reis hadden uitgekeken, zou een understatement zijn, blijkt wel uit de verschillende stukken die over de trip in het archief (dank, Jan Sleeuwenhoek!) zijn terug te vinden. Er was zelfs een speciaal lied gemaakt, op de melodie van ‘Anchor away’, met onder andere de regels: Wij gaan naar Ierland toe/Naar Killarney/Om bij d’Ierse binnenmeren/Samen fijn te musiceren./

Inderdaad, de bestemming was de mooie toeristenplaats Killarney, waar de Kraaiennest-mannen het in een fraaie botanische tuin gelegen hotel Dunloe Castle, met faciliteiten als zwembad, sauna, tennisbanen en fitness centrum,  tot hun uitvalsbasis kozen. Vijf-sterren-luxe dus, voor een vijf-sterren-koor!

Wat deden de mannen zoal in het thuisland van O’Connor de Ier? Wel, er werd in ieder geval uitgebreid gevist, met, althans volgens het eerder geciteerde reisverslag, aanzienlijk succes: zo werden makrelen, haaien, zure haring en twee witpuntstaartkabeljauwen aan de haak geslagen.

En uiteraard werd er gezongen. In pubs, bij een bruiloft en op straat, waar dankzij een open vioolkist en gulle Ierse passanten, de taxirit terug naar het hotel ruimschoots kon worden gefinancierd!

Dit is de vijfde aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest


6. 2010/2011 Succes met NOVA ZEMBLA

Een van de hoogtepunten uit het bestaan van Het Kraaiennest, en misschien ook wel hét absolute hoogtepunt, was de muzikale vertelling “Overwintering op Nova Zembla” die eind 2010 en wegens overweldigend succes ook nog eens in de lente van 2011 werd uitgevoerd.

Het was in alle opzichten een echte Kraaiennesters-productie (zij het met hulp van orkest Con Brio, en assistentie op het gebied van decors, kleding en grime). Dat hoge Kraaiennest-gehalte begon al bij het stuk zelf, dat was geschreven door Aat Wijtman en waarin onder andere slim bekende liedjes waren herschreven zodat ze in het verhaal pasten.  Zo werd de Mingulay boatsong, die we nog altijd zingen, ‘Heimwee”, en werd “Rolling Home” omgebouwd tot “Wij gaan door”. Het lied “Old Black Joe” veranderde in “Wij gaan aan boord”, dat we ook nu nog in die vorm uitvoeren.

Maar het ging niet alleen om de liedjes. Er moesten teksten uit het hoofd worden geleerd, en er moest geacteerd worden, voor de meesten van onze leden een geheel nieuwe ervaring. Drie repetities per week waren soms nodig om alles voor elkaar te krijgen! Zoals Kees Wiggers in een interview met weekkrant Hart van Holland zei: ” Doordat de meesten van ons hebben moeten leren acteren heeft iedereen hetzelfde proces doorgemaakt. Af en toe waren er momenten dat sommigen het niet zagen zitten, maar door ons doorzettingsvermogen is het allemaal gelukt.”

Waarvan acte, want niet alleen was Swanla bij alle uitvoeringen compleet uitverkocht, het publiek leefde ook echt mee, bijvoorbeeld bij de droeviger momenten waar de bewoners van “Het Behouden Huys” op het kille Nova Zembla doorheen moesten. Kees Wiggers nog een keer in Hart van Holland: “De mensen waren echt geraakt door het stuk. De zaal was soms muisstil.”

Dat was niet mogelijk geweest zonder heel hard werken door het hele koor maar ook een fijn oog voor details. Om bijvoorbeeld regisseur Bob Kesting te citeren in een mail aan de Kraaiennesters waarin hij enige tips aan de zangers/acteurs gaf: “S.v.p. GEEN horloges, sieraden en brillen!”

Dit is de zesde aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

——————————————————————————————————————

7. 25 jaar shantykoor: Onze roemruchte bus

Alle Kraaiennesters hebben het wel eens gehoord en gezien. Die monden die van pure verbazing openvallen. Die jaloerse kreten als “Zo hee!” en ‘Is die écht van jullie?” als we ergens aankomen waar ook andere koren zingen.
Het gaat dan om de bus. Onze bus. Onze ‘Halluf 4’. Zeldzaam en buitengewoon luxe verschijnsel in de wereld van de shantykoren, een vervoermiddel dat van ons Kraaiennest mede het unieke koor maakt dat we nu eenmaal zijn.

Hoe is die bus er gekomen? Het begon bij de vele optredens buitenshuis die al gauw na de oprichting van het koor gewoon werden. Naar al die verschillende oorden reden de leden aanvankelijk per auto, steeds een stuk of vier leden per auto waarbij de chauffeurs pech hadden, want die waren onvermijdelijk de bob, en konden dus niet meedoen met de biertjes na afloop.
Dat was niet erg gezellig, natuurlijk. Zo ontstond het idee een tweedehands bus aan te schaffen, zodat er nog maar één bob per optreden nodig zou zijn. En die kwam er, na het nodige gepuzzel over de centjes, de technische kanten, en de inrichting van het gevaarte. Dankzij de inzet van onze technisch meer begaafde leden en sponsoring was het al spoedig zover: in de vroege herfst van 2001 doopte burgemeester Westendorp van Zevenhuizen de ‘busboot’ alias ‘ het rijdende zeilschip’.

De bus heette al direct de ‘Halluf 4’ naar een voorval op een schip waarop de Kraaiennesters ooit, na een optreden op de Waddeneilanden, logeerden. Het werd laat, heel laat en heel gezellig, zó gezellig dat een van de vroegere slapers zich genoodzaakt zag uit zijn kooi te komen en tegen de feestvierders te roepen nou eens op te houden met die herrie met als argument: “Het is halluf 4!”

Inmiddels gaan we al weer jaren naar optredens toe met onze tweede bus, net als de eerste fraai beschilderd, die er mede  kwam dankzij giften en renteloze leningen van de leden. Met luxe fauteuils en welgevulde bar aan boord. Hoe mooi wil je het hebben? Het is toch ook geen wonder dat al die andere koren zo jaloers zijn?
 
Dit is de zevende aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

8. Vergeten liedjes

In het repertoire van Het Kraaiennest zitten heel wat “gouwe ouwe”, liedjes die we vanaf het prille begin hebben gezongen, al was het maar omdat elk rechtgeaard shantykoor die evergreens nu eenmaal ten gehore brengt.
Ameland, Blow the man down, All for me grog, Het kleine café aan de haven, wie kent ze niet?
Maar er zijn ook songs die in de mist van de afgelopen 25 jaar ergens zijn achtergebleven, bijvoorbeeld omdat ze voor speciale gelegenheden waren geschreven. Dit bijvoorbeeld:

“Daar in de kleinste WC van Delfshaven
Daar gaan de mensen heel vaak naar de plee
Daar in de kleinste WC van Delfshaven
Daar telt je geld of wie je bent niet meer mee.”

Juist! Het is een speciale aanpassing van Het kleine café aan de haven, door ons koor ten gehore gebracht ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van café Gommers in Rotterdam-Delfshaven. Even terzijde: dat café is inmiddels terziele, en op dezelfde locatie opgevolgd door café ’t Pakhuys, dat met z’n 35 vierkante meter ook wel bekend staat als het kleinste café van Rotterdam.
Of deze, op de melodie van “Anchor away”, en speciaal ter gelegenheid van de roemruchte reis naar Ierland geschreven:

“Wij gaan naar Ierland toe
naar Killarney
Om bij d’Ierse binnenmeren
Samen fijn te musiceren
Wij vinden het een eer
Om daar te staan
Met oude zeemansliedjes
Gaan wij er ook daar weer tegenaan.”

Sommige liedjes worden niet meer gezongen, maar zouden op het eerste oog nog prima in ons repertoire kunnen passen: The soldiers song, bijvoorbeeld, Vissersmeisje, de Zuiderzeeballade, Three score and ten. Andere liedjes zijn om redenen verdwenen die zelfs met een niet al te kritische blik al direct duidelijk zijn…Dit bijvoorbeeld:

“Haailijntje, Boelijntje, Katrijntje
Amsterdam, Rotterdam, Dordt
Zoetwater krijg je een schijntje
Geen boter in je gort.”

Dit is de achtste aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

——————————————————————————————————————–

9. Het toeziend oog van het bestuur

 ‘…en dat de avonden ordelijk verlopen”
 
Je mag met recht zeggen dat de corona-pandemie echt dikke pech is geweest voor shantykoor Het Kraaiennest. Niet alleen omdat tal van optredens niet konden doorgaan, maar vooral omdat allerlei mooie plannen op stapel stonden om het 25-jarig jubileum uitgebreid te vieren. Die moesten allemaal worden uitgesteld tot volgend jaar, als we alsnog flink hopen uit te halen met ons 25+1-jarig jubileum.
Zorgen rond jubilea zijn evenwel niet nieuw voor de Kraaiennesters, die zich rond het 10-jarig jubileum geconfronteerd zagen met iets dat enigszins in de buurt komt van een existentiële crisis, zo blijkt uit oude notulen.
Te weinig leden die niet trouw genoeg op de repetities kwamen, bij een tegenvallende kwaliteit, dat waren na het eerste decennium, in de jaren rond 2005 dus, zo een paar van de zorgen. De fut leek er een beetje uit. Om een beleidsstuk van begin 2006 te citeren: “Hoe kan een schip optimaal presteren zonder de medewerking van de bemanning? Zonder een goed gemotiveerde bemanning gaat het mis, lopen we op een zandbank, krijgen we scheurbuik, klapperen de zeilen, breken de masten, of erger nog, gaan we naar de haaien.”
En daarom kwam er een plan van het toenmalige bestuur, een vijfjarenplan zelfs, met de titel “Beleidsbeschrijving voor de periode 2006 t/m 2010”. Om het eerder geciteerde stuk te citeren: ‘Het plan is opgevat om na een periode van zwakke wind het roer maar eens om te gooien, en met ruime wind verder te zeilen in de toekomst.” En dus is het zaak, aldus het beeldende proza van dit stuk, “om de zeilen van bakboord naar stuurboord te zetten, de juiste trim te geven en te zorgen dat die ruime wind maximaal wordt benut om het schip zijn rompsnelheid te laten varen.”
Nu, 15 jaar later, kun je alleen maar vaststellen dat het vijfjarenplan de spijker op de kop sloeg, en leidde tot het gezellige en kwalitatief hoogwaardige shantykoor zoals we dat nu kennen. Uitgangspunt was, dat het wij-gevoel van de leden moest worden bevorderd, en zelfs top-prioriteit kreeg. Er werden plannen gemaakt om shantymannen aan te stellen en waar nodig bij te scholen, het repertoire werd verbeterd, er kwamen stemtesten, het gewenste aantal leden ging omhoog. En kennelijk veranderde er ook iets aan de repetities want, zo lezen we in het vijfjarenplan: “Het bestuur zal erop toezien dat de repetitieavonden op tijd beginnen en dat de avonden ordelijk verlopen.”

Dit is de negende aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

——————————————————————————————————————–

10. Nog een buitenlandse reis.

1998: de trip naar Hull

Eerder haalden we al herinneringen op aan de eerste verre reis die de Kraaiennesters maakten, de roemruchte trip naar Ierland, in 1997. Een jaar later ging het opnieuw westwaarts, ditmaal per veerboot naar de havenstad Hull, waar een Sea Shanty Festival werd gehouden.

Het is mooi om in oude verslagen te lezen, hoe dat eraan toe ging met het toen nog piepjonge koor. Om te beginnen was er te weinig geld om de aanvankelijke plannen uit te voeren. Het voornemen was eigenlijk om op tournee te gaan, maar bij nader inzien bleek dat te begrotelijk, en bleven de Kraaiennesters in Hull hangen. Het idee dat men daar aan boord van een oud zeilschip zou gaan om een tocht op de woelige baren van de Noordzee te maken, viel in de praktijk ook al tegen. Door een jammerlijk taalkundig misverstand was niet begrepen, dat slechts een excursie op het dek van de in de haven van Hull voor anker liggende schip mogelijk was.

Aan de eerste optredens van de meer gevestigde shantykoren die de Kraaiennesters bijwoonden hielden ze, aldus een verslag, vooral de indruk over dat ze veel te netjes waren. Zo bleek dat ‘het glaasje bier gewoon in de hand mag worden gehouden” tijdens het zingen. De professionalisering die onder dirigente Margré was ingezet, met ademhalingsoefeningen en al, bleek bij de meer traditionele Britse zingende zeebonken “eerder verbaasde dan bewonderende” blikken op te leveren.

Hard was ook de kennismaking met de toen nog algemene Britse gewoonte om restaurants ’s avonds vroegtijdig te sluiten.  Uiteindelijk kwamen de Kraaiennesters allemaal uit “bij die ene tent waar nog wél eten werd geserveerd”. Maar niet nadat een van hen zich ergens bij een bal masqué naar binnen had weten te dringen “om een aantal sandwiches te snaaien”…

Dit is de tiende en laatste aflevering in een serie verhalen over het 25-jarig jubileum van shantykoor Het Kraaiennest

—————————————————————————————————————-

2021 Het 25+1-jarig jubileum. Valse start

2020 het coronajaar ligt achter ons. 2021 begon droevig. Op 3 maart was het koor aanwezig bij de begrafenis van Piet Ploeg. Met een erehaag en een roos op de auto hebben we afscheid genomen van onze roerganger. De coronamaatregelen verhinderden dat we ´zingend´ afscheid hebben kunnen nemen.

In Memoriam Piet Ploeg (Roerganger)

27 mei 1950                                                 25 februari 2021

Veel te vroeg en met groot verdriet in onze harten hebben wij afscheid moeten nemen van onze Roerganger Piet Ploeg.
Piet is jarenlang een toonaangevende bariton geweest in ons koor.
Aimabel, met het hart op de tong, was Piet een ‘veelvraat’: geen lied zo oud of nieuw, Piet wilde het wel zingen en deed dat ook met verve.
Wetend dat Piet heel graag en met veel plezier bij het koor zong, was de schok des te groter toen Piet zijn vertrek aankondigde. De reden was echter te verklaren: Piet ging met pensioen en wilde in Spanje gaan wonen.
Een tijdje terug belde Piet plotseling op met de vraag of hij terug mocht komen.
Natuurlijk zagen we hem met plezier weer terug keren bij de baritons.
Helaas was de reden van zijn terugkeer uit Spanje een trieste: er was kanker bij Piet geconstateerd.
Vol overgave en optimisme is Piet, samen met zijn lieve vrouw Ria, de strijd aangegaan met deze vreselijke ziekte. Helaas was het een ongelijke strijd en heeft Piet op 25 februari 2021 de strijd op moeten geven, naast een verdrietige familie een verslagen koor achterlatend.
Wij wensen zijn vrouw Ria, de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe om dit verlies een plekje te geven.


Intussen is het 1e kwartaal al weer voorbij en de lente begonnen en nog steeds kunnen we niet oefenen en geen optredens verzorgen. En de grote vraag blijft nog even wanneer we weer kunnen starten.

De in het voorjaar geplande activiteiten ter gelegenheid van het 25+1-jarig jubileum zijn al uit de agenda geschrapt. Het shantyfestival in en rondom Swanla, gepland einde mei gaat dan ook helaas niet door.

Er vanuit gaande dat we na de zomervakantie weer ´aan de bak´ kunnen, zijn we de plannen voor de viering van de familie-en donateursdag aan het uitwerken. En wellicht komt er nog een avond met een Schotse folkgroep en een Ierse Zangeres. We houden u op de hoogte.