Wat muziek met me doet.
Ik hou van muziek. Heb een heel brede muzieksmaak. Klassiek, folk, jazz, blues, pop, ik lust er wel pap van. Sinds kort ben ik lid geworden van Shantykoor ‘Het Kraaiennest’, een in mijn woonplaats Zevenhuizen best wel goed aangeschreven shantykoor met een gezonde drive om professioneel over te komen. Overigens gaf de tv serie ‘Tweedehans’ mij het laatste duwtje om lid te worden, een proces dat een paar jaar heeft geduurd.
Afgelopen zondag hadden we een optreden in Emmen, op een, door Corona verstiert, jaarlijks shantyfestival. We vertrokken vroeg in de ochtend met een man of 30 om op tijd in Emmen te zijn. Het optreden bestond uit twee sessies van drie kwartier. Ik had zo goed als dat kon de zaterdag ervoor nog flink geoefend en had er zin an!
Het laatste liedje van de eerste sessie was ‘het kleine café aan de haven’, van Pierre Kartner alias Vader Abraham. Mijn moeder was gek van dit nummer en wat heb ik het vervloekt als onredelijke puber.
Wat ik zaterdag tijdens het oefenen niet verwacht had was het volgende. Tijdens de uitvoering van het kleine cafe moest ik aan mijn tien jaar overleden moeder denken, de tranen sprongen in mijn ogen en ik kon niet meer verder zingen. Bizar wat muziek met mij kan doen.
Verder was het een topdag, we zijn na afloop met het koor lekker uit eten geweest. Ik ben blij dat ik de stap heb genomen. Voel me er nu al thuis.
Was getekend Paul Meester